De lucht was zwaar bewolkt en toen het ook nog begon te regenen was het voor ons weer tijd om weg te gaan uit Melbourne. Het was maar 13 graden, gewoon kouder dan in Nederland momenteel. Op naar de Grampians, een gebergte zo’n 300 km bij Melbourne vandaan. En hoe verder we het binnenland in reden, hoe meer de lucht weer open trok en de zon weer begon te schijnen. Het landschap veranderde ook, in de boeken staat dat dit de tegenhanger van de Blue Mountains zou zijn, maar het is hier heel anders dan in de Blue Mountains. Minder bos en meer weilanden, die er ook veel kaler en droger uit zien. Het doet een beetje denken aan de outback. Onderweg kwamen we ook verschillende borden tegen, die het huidige bosbrand gevaar aangeven en ze staan momenteel ook op "High". Na een voorspoedige reis, en onderweg genietend van de landschappen kwamen we na zo'n vier uur rijden aan bij de camping en gelukkig hadden ze nog een mooie cabin vrij voor ons. Deze cabin is minimaal twee maal zo groot als dat we gewend zijn en nog vele malen groter dan onze hotelkamers, dus dat is wel weer eens lekker om wat leefruimte en een heerlijke veranda voor deur te hebben. Deze camping ligt aan de rand van Halls Gap, een klein dorpje redelijk centraal in de Grampians. Er zijn hier heel veel motels, hotels, campings, enz, maar naar de supermarkt moesten we even zoeken. Het bleek dat we er al twee keer langs gekomen waren, maar er gewoon langsheen keken. Het was dan ook maar een klein winkeltje en als enige binnen een straal van 20 km durft hij echt asociale prijzen te vragen, zelfs in de Outback was het nog goedkoper. Toch maar de noodzakelijke dingen gekocht. Nog even bij het Visitor center langs om te kijken wat we hier allemaal kunnen doen en toen terug naar de camping om nog even een wasje te draaien, want dat werd wel weer tijd. Vervolgens lekker gerelaxed met een boek op de veranda. 's Avonds hebben we voor de verandering weer eens zelf een potje gekookt, aangezien dat ook al weer even geleden was was dat toch ook wel weer eens erg lekker. OK restaurants zijn wel erg makkelijk maar lekker "thuis" eten heeft ook wel wat.

We hebben weer eens echt lang uitgeslapen. Pas om elf uur werden we wakker, wat is dat lekker!!. Dat lukte mede zo goed omdat het hier ’s nachts flink afkoelt, we hadden twee dekens nodig, en de gordijnen van deze cabin zijn echt goed, zelfs om elf uur was het nog echt donker op de kamer. Buiten scheen de zon alweer goed, dus na een heerlijk ontbijtje, ja Trevor heeft lekker scrammbled eggs gemaakt, zijn we op pad gegaan, bij de camping rechtsaf direct de bergen in en dat blijft toch geweldig. Deze wegen zijn alleen wel anders dan dat we gewend zijn in Frankrijk, waar ze allemaal met haarspeldbochten omhoog draaien. Deze gaan gewoon rechtdoor omhoog maar wel gaaf om te rijden. Allereerst kwamen we langs Boroka Lookout en tot onze verbazing keken we direct op onze camping en de vallei eromheen. We konden zo de cabin aanwijzen. Je kon nu ook goed zien dat Halls Gap aan het begin van de vallei tussen twee bergruggen in ligt. Terwijl we nog stonden te genieten van het uitzicht werden we aangesproken door een wat ouder echtpaar, Trish en Bill, waar we toen nog een dik kwartier mee hebben staan kletsen. Ze vroegen waar wij vandaan kwamen, zij kwamen uit Adelaide en bleken een Nederlandse schoonzoon te hebben in Veldhoven, erg grappig om hun Nederlandse plaatsnamen te horen uitspreken. Ze waren zelf ook drie maanden in Nederland geweest en onderweg Zwitserland en Ierland bezocht, dat wilde Trish graag zien. Na dit gezellige onderonsje zijn we doorgereden naar het volgende uitzichtspunt. Dit keer besloot ik om eens even een wandelingetje over te slaan en Trevor dacht dit wel even snel te doen want er stond tenslotte op het bordje dat het maar 1 km was. Dat viel even tegen, ruim drie kwartier later kwam hij eindelijk eens even kijken hoe het met me was!!! Dit was dan wel naar de Jaws of Death, een paar rotsen die op een paar kaken lijken maar dat kunnen jullie op de foto's zien. Ja en voor mij bleven de uitzichten over en wat zal ik er nog van zeggen, gewoon weer geweldig. Het mooie hier vind ik nog wel dat het rondrijden al geweldige uitzichten bied, dit een beetje in tegenstelling tot de Blue Mountains. Dit gebied is weer zo anders, veel droger en stiller. Slechts een enkel boerderijtje hier en daar en verder kilometers lang geen leven te zien, behalve dan heel veeeel schapen. En emu’s, we zagen een groepje van vijf emu’s in het grasland naast de weg staan en wegrennen toen we stopten! Na een mooi rondje kwamen we in Stawell, een wat groter dorp waar we eerst lekker op het terras een broodje hebben gegeten en daarna nog wat boodschappen in de supermarkt, dit keer gelukkig met normale prijzen, een fles water was nu maar 69 cent in tegenstelling tot de 3,20 gisteren. Eenmaal terug op de camping hebben we weer lekker in het zonnetje zitten lezen.

Vandaag een beetje hetzelfde plan als gisteren, rustig wakker worden, rondje door de omgeving gemaakt en daarna weer relaxen op de camping, Het klink wat saai, maar we vinden het heerlijk. We zijn vandaag de andere kant van de Grampians doorgereden. Hier loopt de weg meer door de vallei en minder door de bergen, veel minder bochtig dus, maar zeker niet minder mooi. Na een kilometer of zestig kwamen we voor het eerst weer een dorpje tegen en zoals we al een beetje verwacht hadden was het weer niet meer dan een paar huizen. Een beetje benzinepomp heeft een groter assortiment dan het supermarktje hier. De terugweg hebben we via een omweg gedaan waar we over een smal weggetje moesten rijden (1 baan voor beide richtingen met een maximum snelheid van 100km per uur) ja soms sporen ze hier niet helemaal. Op deze weg zagen we voor het eerst een Kangoeroe de weg oversteken gelukkig nog alle tijd om rustig te remmen en te kijken hoe hij verder zijn weg vervolgde het bos in. Maar je moet er niet aan denken dat je daar iets later langsrijd en er bovenop knalt want die beesten zijn best groot, (zijn die honderden borden met kangoeroes niet voor niets, helaas hebben we de skiënde kangoeroe niet gezien (zie foto's). Al vroeg in de middag waren we weer terug op de camping, 's Avond hebben we pannenkoeken gebakken. Dat is hier echt geweldig. In de supermarkt koop je een plastic fles met handvat, voor de helft gevuld met meel. Je vult hem aan met water, dop er weer op, even schudden en het meel is klaar. En je giet het zo vanuit de fles in de pan. En als je wat over hebt, zet je hem met de dop er weer op zo in de koelkast. Daarentegen hebben we in al die cabins, maar een keer een goeie koekenpan met antiaanbaklaag gehad en dat is niet hier, dus dat was weer even behelpen. Maar het smaakte best.