De wekker liep weer eens vroeg af vanmorgen. Volgens onze informatie was het minimaal een half uur met de taxi en zeker in de ochtendspits moesten we rekening houden met eventuele vertragingen tot zeker drie kwartier. Aangezien onze vlucht om 9.00 uur vertrok hadden we de avond ervoor een taxi gereserveerd voor 7.00 uur we werden dan ook netjes op tijd door de taxi opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Ietwat aan de vroege kant waren we daar, (7.20 uur, dus ruim een kwartier, en bedankt voor de info Randwick Lodge!!!!) maar beter te vroeg dan te laat zullen we maar zeggen en deze keer was het niet heel vervelend, want Champions Legue was bezig (ja, 20.45 uur in NL is 6.45 uur hier!!!) aangezien we het eerste kwartier nog in onze kamer hadden gekeken besloten we op zoek te gaan naar een tv en in de lobby konden we op groot scherm het restant van de eerste helft en de gehele tweede helft van de wedstrijd Chelsea-Barcalona live bekijken. Dat is wel mooi hier. Het is echt een sportminded land en in bijna elke kroeg of bar staat wel een tv aan met sport. Na ruim anderhalf uur vliegen kwamen we aan in Hobart. We vlogen dit keer met VirginBlue dat is net zoiets als RyanAir en Easyjet maar deze was wel erg goed, we hadden ruimschoots meer beenruimte dan op onze binnenlandse Qantasvluchten en dat hadden we in ieder geval niet verwacht met zulke goedkope tickets. Maar om te beginnen een paar gegevens over Tasmanie. Het is ruim 2x zo groot als Nederland en er wonen maar liefst 480.000 mensen, waarvan eenderde in Hobart, de grootste stad hier op het eiland. Kan je het je voorstellen, alleen in Amsterdam wonen al ruim 2x zoveel mensen als op dit hele eiland! Het is hier wel een stukje frisser dan in Sydney, 16 graden toen we aankwamen, da’s toch minimaal 10 graden kouder dan we gewend zijn. Komt mijn jas toch nog echt van pas, alleen die van Trevor niet want die dacht hem niet nodig te hebben tot aan Melbourne, en heeft hem dan ook bij Eddie en Corrie achtergelaten. Gelukkig heeft ie wel een dikke trui bij zich en aangezien hij het niet zo snel koud heeft zal het allemaal wel meevallen. In Sydney hadden we voor de eerste 2 nachten in Hobart alvast een hostel gereserveerd echt midden in het centrum, erg handig, een kamer van 2 ½ bij 2 ½ met een bed, prima, op de derde etage, best pittig die trappen, geen uitzicht, niet zo belangrijk, alleen wel een vreemd geluid. Recht onder ons raam staat een grote afzuiger te loeien. Niet de hele dag door gelukkig, maar toch al vrij snel werden we behoorlijk gek van het geluid en hebben we maar besloten om de laatste twee nachten ergens anders door te brengen. Na onze spullen op de kamer geïnstalleerd te hebben zijn we rustig aan het centrum gaan verkennen en onder het genot van een Toasted Sandwich with ham, cheese and pineapple (bij ons heet dat een tosti) hebben we de berg folders van het gebied even rustig onder de loep genomen. Er is in ieder geval genoeg te doen hier dus we hoeven ons de komende dagen niet te vervelen. Na alvast wat kroegen te hebben bekeken waar eventueel de AFL Grand Final van de Wizard Home Loans Cup uitgezonden zal worden (uitleg volgt later) kwamen we via Salamanca Place, een mooi plein met zandstenen gebouwen, aan in een leuke wijk, genaamd Battery Point, hier staan allemaal leuke houten huisjes met mooie tuinen. Toch krijg je wel enorme honger na zo’n wandeling en na ongeveer een uur zoeken kwamen we uit bij een kroeg waar we al eerder langs gekomen waren maarja, dat krijg je ervan als je al vroeg opmoet en al om 4.00 uur flinke trek hebt en op zoek gaat naar een restaurant (en even geen fastfood), dan is er nog niets open of ze serveren pas vanaf 5.30 uur, dus eerst maar even een paar potjes poolen en Cricket kijken voordat we konden bestellen. Na het eten, dat ons erg goed gesmaakt heeft, rustig aan teruggelopen naar ons hostel en nog even genoten van het geloei onder ons raam, maar toen deze gelukkig niet al te laat ophield konden we daarna lekker gaan slapen.

Het was echt een rustig dagje vandaag. Na lekker uitgeslapen te hebben zijn we een tripje over de rivier gaan boeken nadat we dat gedaan hadden bleek dat we nog wat tijd over hadden om even te genieten van een lekker vers broodje die we lekker op een bankje in de zon opgegeten hebben. Ja, op de een of andere manier nemen we het mooie weer mee want zelfs hier in Tasmanie hebben we gewoon een strak blauwe lucht. De wind is bij de haven dan wel fris, maar in de zon is het echt heerlijk. Na het broodje zijn we dus met een ouderwets houten ferryschip een tocht over de Derwent rivier gaan maken. Heerlijk relaxt, 2 ½ uur rustig varen en aangezien wij nog wel eens vergeten te lunchen hadden we maar een lunchcruise geboekt waardoor we onderweg een lekkere lunch geserveerd kregen met koffie en ijs toe. Weer terug aan land wilde we nog naar de Cascade Brewery en wel met de bus hadden we bedacht. Met het openbaar vervoer van de grote steden nog in onze koppen dachten we dat wel even te doen, maar helaas is het hier niet zo goed geregeld als in bijvoorbeeld Sydney. Hier gaan weliswaar 4 buslijnen die kant op maar allemaal maar 1 keer in de twee uur, oke ze hebben erover nagedacht om ze niet allemaal tegelijk te laten rijden, maar dit betekent alsnog dat ze maar een keer per half uur gaan! En aangezien we een paar minuten maximaal wachten gewend waren is dit toch best lang. Maar we hebben het overleefd door lekker languit in het park op het gras te gaan liggen, ja het leven is hard. Aangekomen bij de brouwerij bleek dat er helaas geen tours meer gingen dus zijn we maar lekker in de tuinen gaan zitten met een "echt" vers biertje, aangezien onze bus net weg was hadden we daar wel even de tijd voor. Terug in de stad zijn we weer even op internet gaan neuzen voor accommodatie in Melbourne, en om dan wat leuks te vinden is even lastig maar als het goed is, is ook dat gelukt. Na het internetten zijn we voor de verandering eens gaan rondlopen om een leuk restaurantje te zoeken en toen viel het ons weer op dat dit eigenlijk maar een groot dorp is. Rond vijf/zes uur gaat alles hier dicht en dan is het ook gelijk stil op straat en alleen op een paar stukjes met wat kroegen en restaurants is het dan nog wat levendig. Maar na even gezocht te hebben kwamen we een leuk Italiaans restaurant tegen, wij dachten "Lekker Italiaans", maar dit bleek toch een iets ander restaurant te zijn dan dat wij gewend waren en we voelden ons dan ook een beetje underdressed zo luxe als dat het was, maar het eten was erg lekker en daar ging het uiteindelijk om!!!

Vandaag was het weer de dag van de huurauto. We waren eergisteren al even gaan informeren wat dat zou kosten en vonden het toch prettiger om iets meer te betalen en een goede auto met goede verzekering te hebben dan een goedkope auto, maar al met al was het huren van een auto toch voordeliger dan een daytour voor hetgeen we vandaag wilden gaan doen. Vandaag wilden we de victum trail gaan rijden dat is een rondje van ongeveer 300 kilometer langs allerlei oude dorpjes en met als hoogtepunt Port Arthur. Port Arthur is een oude gevangeniskamp op het zuidoostelijke puntje van Tasmania en met alle verhalen die de Lonely Planet en de diverse folders hier gaven was het iets dat we absoluut niet mochten missen. Maar voordat we daar waren kwamen we nog langs Richmond, waar de oudste brug van Australië staat en waar nog veel meer pracht en praal te zien moest zijn, nu was het wel een aardig dorpje maar zo speciaal vonden wij het in ieder geval niet dus zijn we maar doorgereden naar Eagleneck. Dit is verbinding van de Kaap waar Port Arthur opligt met de rest van Tasmanie van maar 90 meter. breed en deze werd vroeger streng bewaakt met soldaten en woeste honden. Dit samen met het gerucht dat er in de water om de kaap mensenhaaien zwommen, maakte ontsnappen bijna onmogelijk. Vlak nadat we Eagleneck gepasseerd waren kwamen we langs een stuk van de kust die bestond uit allerlei steile rotsformaties, rotsbogen en inhammen. Erg mooi om te zien allemaal en zeker met wat grote golven zijn een aantal van deze stukken vrij spectaculair. Omdat we hier wat langer verbleven dan we verwacht hadden en we dus nog naar Port Arthur moesten kregen we uiteindelijk een politie-escorte, van 2 motoren voor en 2 motoren achter ons, naar Port Arthur. Uiteindelijk bleek dit niet voor ons te zijn maar voor het koninklijk paar uit Denemarken!!! (Shit). Het koninklijk paar is hier nogal hot omdat Mary uit Tasmania komt. Er staat dan ook dagelijks in de krant waar ze langskomt en hoe laat, we hadden dan ook moeten weten dat precies om de tijd dat wij aankwamen ook het paar aankwam, Alleen wij met de auto en zij met de helikopter (verschil moet er uiteindelijk ook zijn). Maar goed, toen we daar dus aankwamen moesten we nog even stoppen bij een kereltje aan de gate voordat we door mochten rijden, een erg goede beveiliging was het eigenlijk niet want we kregen een folder en er werd verteld waar we konden parkeren (ongeveer 50 meter voor de ingang!). Eenmaal binnen wisten we dus nog niet dat het paar er al was maar de prijs was wel oke want die was i.v.m. het bezoek gehalveerd, dus wij eerst eten voordat we met onze guided tour begonnen en toen die begon steeg er ongeveer 100 meter verder een helicopter op met het paar daarin. Die hadden we dus mooi gemist, opzich wel jammer maar wel goed voor de drukte, want die verdween direct. Na de tour hadden we nog een half uurtje voor onzelf voordat we met onze cruise konden beginnen (ja, we worden nog eens zeelui hier met al die cruises) deze cruise duurde slechts een half uurtje en voer langs een paar eilandjes vlak voor de kust (waaronder Isle of the death). Al met al een indrukwekkend geheel en zeker met de verhalen erbij wordt het alleen nog maar indrukwekkender. Dus als je je eens verveelt zoek Port Arthur maar eens op op Internet (Patrick, ik denk zeker dat dit iets voor jou is, dus leef je uit!!!!!). Op de terugweg hebben we een binnendoorroute genomen die ons vrijwel volledig langs de kust terugbracht naar Hobart. Als we nog niet onder de indruk van het eiland waren dan zijn we het nu wel geworden, wat een prachtige uitzichten. Nadat we dus vanochtend ons oude kamertje hadden verlaten, moesten we naar ons nieuwe motel. Maar goed dat we vanochtend voor vertrek er maar even langs gereden waren om ons alvast in te checken, want echt ALLES zit hier vol!!! En waar die mensen allemaal blijven overdag? Geen idee. Alles blijft rustig…. Maar goed, in dit motel hebben we een kamer die vier keer zo groot is en waar we weer een eigen badkamer hebben, de eerste in al die tijd met bad, een kleintje (ik moet mijn benen bijna in mijn nek leggen) maar erg lekker. Onder dit motel zit, zoals vrijwel bij elk hotel, een bar met gokgelegenheid en pooltafels. Helaas waren alle pooltafels bezet en zat er niets anders op dan te gaan gokken!!! Keno, is het spel wat je hier kan spelen en werkt eigelijk hetzelfde als de Nederlandse Lotto met het grote verschil dat er hier om de drie minuten een trekking is. Wij dachten dus leuk mee te doen en zette een dollar in op 11 getallen waarvan we er minimaal 6 goed moesten hebben voor een prijs, we hadden er wel twee goed dus helaas. Toen zagen we de grote mannen op paarden wedden alleen dan net met een dollar maar met gele briefjes (voor de leken, dat is 50 dollar) dat ging ons toch iets te ver en hebben we het daar maar bij gelaten.